Lees hier wat Ad van Zelst nu weer beleefd heeft:  

Sinds corona onze trainingsmogelijkheden beperkt hebben we bij de club een app-groep “Tandje erbij”. Dat zijn – ahum – de wat betere en gezelligere lopers van onze club. Door het gebrek aan uitdagingen in de vorm van wedstrijden bedachten ze een mooi doel: 20 x 21 km hardlopen in 2021.

Nu vond ik dat gezien mijn gevorderde leeftijd nogal heftig en legde mijn doel voor 2021 op 12 halve marathons. En uiteindelijk de wedstrijd in Eindhoven of Valkenswaard binnen 1:55 uur.

Ik begon met het samenstellen van een aantal halvemarathon-routes door het buitengebied. Allemaal over verharde wegen en fietspaden, voor de veiligheid. En ook eenvoudig van opzet, zodat je ze gemakkelijk in je hoofd kunt opslaan. Na ze een keer gefietst te hebben liep ik in februari en maart drie van deze routes. In mijn eentje.

Op 20 maart liepen we met de groep door de hei. Toen ik thuiskwam gaf Strava 18 km aan. Hoewel ik goed gaar was kon ik het niet laten nog een keer rond het kanaal te lopen, zodat ik op 21 kilometer uitkwam. Dat was nummer 4.

Op 27 maart ging ik met Marieke, Ria en Henry, onder leiding van Henriëtte, vanaf Hoeve 1827 aan de Oude Grintweg de Kampina op. Een prachtige route met weliswaar wat hagelbuitjes en veel wind, maar toch prachtig. Dat was nummer 5.

De Paasdagen brachten Tonny en ik door bij familie in Zeeuws-Vlaanderen. Hardloopspullen meegenomen, maar het was rotweer, koud en nat. Toch besloot ik op tweede Paasdag te gaan lopen. Ik kon altijd nog omkeren als het te erg werd.

Nou, het werd erg. Maar ik keerde niet om! Het was 4 graden, gevoelstemperatuur -2 graden. De eerste 3 kilometer had ik de storm pal tegen. Wind van 40 km/u met vlagen van 60 km/u. Dan sta je dus echt even stil. Bij de Westerschelde aangekomen besloot ik om aan de noordkant van de dijk te gaan lopen richting Breskens. Dan had ik het zwaarste maar gehad. De wind kwam nu schuin van voren en dat was ook zwaar, maar niet zo erg als pal tegen. Na 2 kilometer het volgende probleem: het pad stond onder water! Ik kon kiezen: terug of er doorheen. Voordat ik er erg in had liep ik al te soppen. Wat een ellende. Na een dik uur liep ik Breskens binnen en daar werd de wind wat gebroken door de gebouwen. Op de dijk bij de veerhaven heb ik een selfie gemaakt. Ik kon me nauwelijks staande houden in de wind.

Op de weg terug koos ik de zuidkant van de dijk en hoewel de wind van alle kanten leek te komen, was het toch een stuk gemakkelijker. Wel nog twee buien hagelslag, maar het was niks vergeleken bij de heenweg. Na 2 uur 2 minuten kwam ik binnen en dat vond ik toch een nette tijd voor mijn 6e halve van 2021.   

Ad van Zelst

De avonturen van "Een Tandje erbij" in 2021 staan in het FOTOBOEK

Al vele jaren lopen we graag over het landgoed 's-Heerenvijvers. En dan doen we net alsof het van ons is. Martien van de Ven vertelt er meer over:

Afgelopen zomer heb ik toevallig kennis gemaakt met de eigenaren van ‘s-Heerenvijvers. Zij waren bezig met het vervangen van de overkapping achter de oude koestal van Jan de Mats. Het leek er op dat ze problemen hadden met het uitzetten van de nieuwe schuur en later met het dak. Omdat ik mijn fiets al jaren in die schuur mag zetten bood ik als dank aan hen te helpen.

Al werkend hebben ze mij veel verteld over de geschiedenis van ‘s-Heerenvijvers en hun familie. Ik mag nu ook levenslang mijn fiets daar neerzetten en heb al een stoel en kapstok. Bij deze wil ik mijn kennis delen met de leden van onze vereniging, ook om begrip op te brengen voor hun privacy.

Het landgoed ’s-Heerenvijvers.

Het landgoed was tot 1672 eigendom van Sweerts de Landas, zoals de hele regio eigendom van hem was. Daarna werd het eigendom van Ferdinand van Merode, ook geen arme jongen. Vervolgens wisselde het enkele keren van eigenaar tot het in 1936 gekocht werd door Othon Loupart.

Othon Loupart werd geboren in Immekeppel in Duitsland en had de Belgische nationaliteit. Bij het uitbreken van de eerste wereldoorlog vluchtte hij naar Moresnet, wat neutraal was. 
Over Moresnet: Na de val van Napoleon werd Europa opnieuw ingedeeld. Een heel klein stukje grond, gelegen net onder Vaals, met daarop een zinkmijn werd vergeten. Zo ontstond in 1816 Moresnet met hoofdstad en enige stad (dorp) Kelmis. Moresnet grensde aan Vaals en vormde zodoende een 4-landenpunt. Uiteindelijk werd Moresnet in 1919 bij België gevoegd.

Van Loupart naar Eijsbouts

In 1915 ging Othon, die veel talen machtig was, in Rotterdam economie studeren en kwam daarna bij Philips terecht. Bij Philips was zijn eerste opdracht in Sint-Petersburg lampen te gaan verkopen. Er waren zes concurrenten maar hij haalde de order binnen. Hij kwam al snel in de raad van bestuur terecht.

Het in 1936 door hem gekochte landgoed, met daarop een door Sweerts de Landas aangelegde visvijver en door Othon gebouwd buitenverblijf, ging dienen als vergaderruimte voor de raad van bestuur van Philips. Ook werd een schietberg aangelegd met daarop een prieeltje met beukenhaag. Van de haag zijn nog enkele exemplaren overgebleven met daarin veel inscripties van inmiddels oude of overleden Oirschottenaren. De schietberg diende als kogelvanger voor de schietoefeningen van de burgerwacht, als voorbereiding op de verdediging in de tweede wereldoorlog.

Othon had een dochter, Marie-Louise. Zij trouwde met Quirinus Eijsbouts, een chirurg uit Eindhoven en zoon van de klokkengieters uit Asten. De huidige eigenaars zijn hun drie zonen: Othon (huisarts in Son), Quirijn (chirurg in Haarlem) en Charles (advocaat in Amsterdam).

Inmiddels is de oude koestal van Jan de Mats verbouwd tot buitenverblijf waar de drie families vaak verblijven.

Nu we weten dat dit buitenverblijf vaak bewoond is, zullen wij als leden van de atletiekvereniging hun privacy eerbiedigen en niet door hun “tuin” of over de stoep lopen, als dank voor het openstellen van hun prachtige landgoed.

Martien van de Ven.

Je ziet ze even niet, maar ze zijn er wel, onze trainers. En ook nog bezig met het vinden van mooie looproutes!

Hier een verslag van Hans van Hal:

Vandaag, op die mooie tweede paasdag, ben ik even naar de zandbak van Oirschot geweest. Zoals de meeste van jullie wel weten mijn grote en geliefde uitdaging. Na lange tijd ben ik gaan kijken hoe de Sahara van Oirschot er tegenwoordig bij ligt. Ook was ik benieuwd naar de nieuwe publiekstrekker van onze gemeente. Zo kwam ik uit bij de GRAND CANYON van ons eigen dorp.

Gelukkig stond de canyon droog en heb ik er er volop van genoten. Ik heb meteen besloten om komende zondag onze woestijn met de canyon met mijn hardloopschoenen te bedwingen. Die schoenen staan de laatste tijd te veel in de kast en ook daar moet onderhand een eind aan komen. De komende tijd ga ik weer meer lopen, want de kilo’s van de laatste tijd mogen er ondertussen wel weer af. En aan de conditie moet weer gewerkt worden.

Ook voor anderen mischien een mooi idee om nog eens een loop te doen in het zand!

Hans van Hal

Redactie: de "Canyon van Oirschot" is te vinden op de Eindhovensedijk, net over het viaduct over de A58, aan de rechterkant van de weg.

In 2019 organiseerden we voor het laatst de Clubkampioenschappen Cross. En toen kwam corona. Onder de huidige maatregelen mochten we de clubcross dit jaar alleen voor onze jeugd organiseren.

De zon scheen uitbundig en er stond een harde wind, maar daar hadden ze in het bos geen last van. De 36 deelnemers streden weer om het felst voor de ereplaatsen. Vooral bij de Jongens pupillen A spande het, want daar was het verschil tussen de nummers 1 en 2 maar twee seconden. Bij de Jongens Junioren A/C liep Jilles van Rijen twee ronden op kop, maar hij moest de eerste plaats op het einde toch prijs geven aan Matthijs van den Heuvel. Opvallend was ook het optreden van de jongste deelnemer Roel van de Ven (6), die als 15e finishte van de 28 lopers die de 1060 meter liepen. Maar die heeft het dan ook van geen vreemde... 

De ouders en andere supporters stonden keurig coronaproof buiten het hek en in het Kemmerbos toe te kijken.

Foto: de jury bij de finish van de Jongens Junioren A/C

Hier staan de UITSLAGEN, hier de FOTO'S van Ad van Zelst en hier de FOTO'S van Léon Brands

Vijf jaar geleden kwam Niek Brands (13) de jeugdafdeling van Atletiek Oirschot versterken. Later volgde Nieks zus Bente zijn voorbeeld. Ze werden begeleid door hun vader Léon, die al langer lid was van de club. Al snel werd Léon gevraagd om jeugdtrainer te worden en later ook jeugdcoördinator. Dat deed Léon met hart en ziel en mede daardoor steeg het aantal jeugdleden spectaculair. Toen ook moeder Marloes zich aansloot bij Atletiek Oirschot was het hele gezin compleet. 

Léon kreeg het in zijn functie als jeugdcoördinator steeds drukker. Maar het feit, dat de jeugdafdeling van Atletiek Oirschot niet alleen qua ledenaantal scoorde, maar ook qua resultaten, bezorgde hem veel plezier. De eerste plaats van de jeugdleden in de Kempische Cross Competitie en de vierde plaats van zijn dochter Bente bij het Brabants Kampioenschap Cross waren de hoogtepunten in de ruim vier jaren dat Léon jeugdcoördinator was.

Recent is Léon tot de conclusie gekomen dat het tijd werd om het stokje als jeugdtrainer en jeugdcoördinator over te geven aan andere leden van Atletiek Oirschot. Gelukkig zijn er enkele bereid gevonden om samen zijn taken over te nemen. Dat is mooi, want zo kan de jeugdafdeling van Atletiek Oirschot blijven groeien en is goede begeleiding gewaarborgd.

Het bestuur van Atletiek Oirschot wil Léon vanaf deze plaats hartelijk bedanken voor zijn inzet, die er mede toe heeft bijgedragen dat "het zo goed loopt" bij Atletiek Oirschot.

Foto: Vandaag werd Léon na de training door voorzitter Hennie van Rijt in de bloemetjes gezet. Ook waarnemend coördinator René van de Ven en Léons broer en collega-trainer Theodôr bedankten hem. 

Meer foto's: het afscheid van Léon en het oriëntatiespel

Bij gebrek aan uitdagingen (lees: wedstrijden) heeft een aantal leden van onze club zich een ambitieus doel gesteld voor 2021. Hier de eerste die zijn doel gehaald heeft. Een bericht van Kees Smetsers:

Henk van Gerven, lid van Atletiek Oirschot en tevens Bali Runner, houdt van uitdagingen. Nu had hij zich voorgenomen om vanaf januari in drie maanden elke dag te gaan hardlopen, met als doel de grens van 1000 kilometer te passeren.

Vandaag was het al zo ver! Tijdens een trainingsloop van 21 kilometer in de bossen bij recreatiepark 't Zand bij Alphen bereikte Henk zijn doel en daarvoor werd hij natuurlijk gehuldigd door zijn loopvrienden Antoinet en Kees.

Een mooie prestatie van deze fanatieke hardloper...!

Foto: links Henk, rechts Kees.

Heb jij ook een doel voor 2021? Laat het weten aan promotie@atletiekoirschot.nl en volg de prestaties van clubleden in het bericht op het PRIKBORD.
 

We hebben tijdelijk geen NIEUWS, geen UITSLAGEN, geen FOTO's, geen AGENDA en geen CLUBRECORDS. Om de bezoekers van onze website vast te houden lees je hier ervaringen en tips van onze leden.

Ad van Zelst schrijft:

Toen ik gisteren naar het atletiekveld kwam om mijn wekelijkse rondjes te draaien, zag ik Martien van Geenen op het dak staan. Hij was met Toon de Croon en een dakdekker bezig om enkele lekkages te verhelpen. 

Niemand ziet het, maar ze zijn er als het nodig is, onze mensen van het onderhouds- en klusteam. Ze houden onze accomodatie in topconditie voor beter tijden, die echt wel komen. Wat was dat mooi, een clubhuis vol zwetende recreanten aan de koffie op zondagmorgen na de trainingen!

Hier zie je de foto's van ons klusteam: FOTOBOEK

Heb jij ook wat te vertellen over je sport in coronatijd? Stuur je verhaal (kort!) en als het kan een foto (liggend formaat!) naar promotie@atletiekoirschot.nl 

Als de redactie het ook leuk of verschrikkelijk vindt plaatsen we het op deze website.