Nadat Edwin van de Ven vorige week in Rotterdam het clubrecord M35 onder de 3 uur zette, liep Evert van Veldhuizen in de Enschedese marathon een nog snellere tijd. En dan ook nog in de categorie M55! Evert stormde na 2:58:02 uur als derde M55-er over de finish, een verbetering van zijn vorige PR met 7 minuten. De brutotijd van Evert (2:58:19 uur) is ook een aanscherping van het Clubrecord M55. 

Vandaag is ons klusteam begonnen met het opbouwen van de overkapping bij ons clubgebouw. Gelukkig hebben we hiervoor de mankracht en kennis in huis. Over een paar dagen moet het klaar zijn, en dan zitten we droog!

Dit jaar had Edwin zich het doel gesteld om de marathon onder de 3 uur te lopen. Dat is nogal wat, als je beste tijd 3:08:27 uur is: meer dan 8 minuten eraf!. Na afloop van zijn laatste training voor de grote dag zei hij: "Het is erop of eronder, vanaf de start volle bak, anders lukt het niet". Een beetje riskant wel, want de kunst bij het lopen van een marathon is juist om je krachten goed te verdelen. het is wel 42,2 kilometers!

Maar het is gelukt: Na 2 uur, 58 minuten en 21 seconden passeerde Edwin glorieus de finish: iets meer dan 10 hele minuten van zijn PR en meteen een forse verbetering van het al op zijn naam staande clurecord M35 (waarvoor echter de bruto tijd geldt van 2:59:51 uur).

Ook Corné Claassen liep in Rotterdam, het was zijn tweede marathon na Eindhoven in oktober 2022. Corné had graag zijn PR verbeterd, maar dat lukt net niet, hij bleef er iets meer dan anderhalve minuut boven met 3:37:16 uur. Maar een mooie prestatie blijft het! 

Een verslag van René van de Ven

Vandaag was ik met de kids naar Zierikzee. Daar namen ze deel aan het Open Zeeuws Kampioenschap voor pupillen. Eerder deze week kwam ik tot de treurige conclusie dat er in onze regio het gehele jaar slechts 2 (!) normale wedstrijden georganiseerd worden voor pupillen. Daarmee bedoel ik dus wedstrijden met normale onderdelen, niet de Athletics Champs spelvormen. Een berichtje op Facebook in een van de vele atletiekgroepen waarvan ik lid ben zorgde voor flink wat reacties, maar de enige oplossing blijkt dus verder rijden te zijn. Zeeland was qua opties dan nog het dichtstbij, dus togen we naar Zierikzee. Titels konden ze natuurlijk niet behalen als Brabanders, maar ze konden wel een medaille winnen, zo vertelde de wedstrijdleider desgevraagd.

Niet alleen deden ze hier gewoon de normale onderdelen (plus horden, en helaas vortex i.p.v. bal maar soit), ook maakten ze er echt een kampioenschap van, met bij de sprint en horden, een kwalificatieronde en een finale. Voor die finale moest je je dus zien te plaatsen, zoals je ook op TV ziet bij de grote toernooien. De starts waren ook officieel, dus bij een valse start werden er kaarten uitgedeeld. Uiteraard volgens pupillen reglementen, dus niemand werd direct gediskwalificeerd. Wat wij niet wisten, was dat het losse onderdelen waren. Iets wat je eigenlijk bij pupillen nooit ziet. Ik vroeg me de hele dag al af waarom er geen tussenstand van de meerkamp te zien was, maar had het te druk met heen en weer rennen tussen de onderdelen van Roel en Lotte om er echt naar op zoek te gaan.

Roel (U10/JPB) presteerde naar behoren: alles degelijk, maar net niet top. En het was natuurlijk een kampioenschap, dus de concurrentie was stevig. Hij plaatste zich wel voor de finales, maar op zo'n kampioenschap net geen topdag hebben maakt meteen veel verschil. En zo eindigde hij 4e (sprint), 5e (horden), 5e (vortex werpen) en 4e (verspringen). Vier keer net naast het podium dus. Op de 1000m ging het ook nog niet zoals hij wilde, maar toch won hij nog een mooie bronzen medaille. Volgende week gaan we op jacht naar PR's!

Lotte was daarentegen "on fire"! Op alle onderdelen verpulverde ze haar staande persoonlijke records en ondanks het feit dat ze pas 6 is (en dus volgend jaar ook nog U8) pakte ze tegen meisjes van een jaar ouder toch al twee medailles! Het juichen toen de omroepster haar naam omriep als een van de meisjes die de sprint- én horden finale had bereikt was iets om nooit te vergeten. Een mooie 3e plaats op de 600m en een zilveren medaille op het vortex werpen. Na de afsluitende 600m sprak ze de woorden die elke trainer wil horen van een atleet na een loopafstand: "Ik kan helemaal niks meer". Ze was er na even rust toch weer snel van bekomen gelukkig. Apetrots mocht ze daarna haar medailles in ontvangst gaan nemen.

Volgende week gaan we weer terug naar het Zeeuwse land, dan doen we mee in Goes. Wie van onze pupillen gaat er nog meer mee? Sluit aan, wedstrijden zijn het leukste wat er is, dus doe mee!

Foto: Lotte (midden) op het onderdeel 40 meter horden

De jaarlijkse oriëntatieloop/speurtocht werd dit jaar weer georganiseerd door Roland van Loon, samen met de oriëntatieloopclub KOVZ. De tocht was dit jaar in een ander gedeelte van de Oirschotse heide, nabij Chaletpark Dennenoord aan de Wintelresedijk. Met een 30-tal deelnemers was er sprake van een mooie opkomst. 

De temperatuur van 24 graden en een zonnetje waren aangenaam. Onderweg waren er wat hindernissen te nemen in de vorm van volledig overstroomde zand- en heidevlaktes. Het was daar dus kiezen voor omlopen of dwars door het water heen…

Op de korte route waren Nicky en Niels van Vroenhoven duidelijk de snelste in een tijd van 54:34 minuten. Zij maakten een paar kleine foutjes, maar voor de rest hadden zij de 15 posten snel gevonden. Wil je zien hoe Nicky & Niels gelopen hebben, kijk dan hier: Livelox - TTK 4 6 april 2024, Course 4

De tweede plaats was voor René en Roel van de Ven (1:19:25 uur), net voor Thomas en Anna Vijlbrief (1:21:58 uur). Achter de top drie werd er door diverse leden lekker gelopen op de heide. Zo liep Nicole Verbeek met een groepje van zes vrienden en vriendinnen, terwijl Ria en Adrie Louwers er een mooie wandeling van maakten waarbij ze een aantal posten meepikten.

Op de lange route waren er twee snelle dames, die er onderling een spannende strijd van maakten. Uiteindelijk behaalde Milou van Mierlo, de dochter van ons lid Wally, een tweede plaats, slechts 9 seconden achter Marie Louise ter Horst. Het snelste van Atletiek Oirschot was het duo Corné Claassen en Léon Brands, zij vonden de 20 posten in een tijd van 1:43:10 uur.

Nadat alle posten door de organisatie weer uit de heide waren gehaald, werden er nog twee lopers vermist. Er werd een zoekactie opgestart en gelukkig werden Wim de Croon en Jac van Heerebeek al snel gesignaleerd vlakbij het eindpunt. Zij hadden er een tocht van 3 uur en 32 minuten opzitten en hadden voldoende mooie verhalen over hun belevenissen onderweg.

Verslag van Roland van Loon.

De foto's van Kuc Kenter staan in het FOTOBOEK

Gisteren en vandaag werd er flink gewerkt op ons atletiekveld en in het clubhuis. Op het veld waren de mannen van ons klusteam aan het werk om alles weer klaar te maken voor het nieuwe seizoen. Het clubhuis werd van binnen en buiten flink onderhanden genomen door onze vrouwen en één man onder de straffe leiding van Jeanne.

Meer foto's in het FOTOBOEK, album "Van alles wat in 2024"

Arie trok met zijn zonen naar Tilburg. Hij schrijft:

Zaterdag 30 maart 2024 namen Dylan (U16) en Jason Wichman (U13) deel aan de eerste openingswedstrijden outdoor in Tilburg. Het was erg druk en het weer beduidend minder dan voorspeld (Koud en nat). De meeste atleten wilde wel eens zien waar ze stonden qua prestaties na een half jaar indoortraining. De onderdelen waren 100m sprint, kogelstoten, verspringen en de 600 m voor Dylan en 80m sprint, verspringen, speerwerpen en de 600 m voor Jason.

Dylan zette op de 100 meter een tijd neer van 12,50 (PR) waarmee hij zijn concurrentie op dit onderdeel  ruimschoots voor bleef en met 744 ptn een comfortabele puntenvoorsprong creëerde. Jason liep op de 80 m een nette 3e tijd van 12,34 (PR).  Met de kogel stootte Dylan 11,20. Goed voor een eerste plaats en eveneens een PR.

Jason had niet voor kogelstoten gekozen maar wilde na de trainingen speerwerpen die hij had gekregen van René in Best, wel eens zien of hij voor de eerste keer een goede prestatie kon neerzetten op dit onderdeel. Zijn worp van 20,69 m was goed voor een 2e plaats en omdat het zijn eerste formele wedstrijd was uiteraard ook een PR. Hoewel Dylan zijn PR met verspringen niet wist te verbeteren werd hij op dit onderdeel toch 1e met een sprong van 4,88. Jason werd 8e met een sprong van 3,58 (PR). Op de 600 meter was het voor Dylan spannend. Zijn naaste concurrent en trainingsmaatje uit Best had een PR staan van1.47,3 en Dylan zijn PR stond op 1.57,80. En 10 seconden voelt op die afstand toch als een lichtjaar. Ik had Dylan gezegd dat hij zich niet dood moest lopen door hem voor te willen blijven maar tactisch moest lopen, daar hij met de 100 m een aanzienlijke puntenbuffer had opgebouwd en het zich dus kon permitteren achter hem te eindigen. Luisteren? Nee. Dylan trok een korte sprint en liep van alle lopers weg. Het gat werd steeds groter en alleen zijn maatje uit Best kon hem bijhouden en deze kwam steeds dichterbij. Even was ik bang dat ik gelijk zou krijgen toen zijn maatje versnelde op de laatste 60 m en snel in begon te lopen. Dylan versnelde echter nog eens op de laatste 30 meter en wist hem voor te blijven met een tijd van 1,34,39!  Dat was ruim 23 seconden sneller dan zijn oude PR. Niet alleen werd hij met deze tijd en puntenaantal 1e op dit onderdeel, ook in de einduitslag werd Dylan 1e. Jason had wat pech bij de start van de 600 meter doordat hij te maken kreeg met wat duw en trekwerk, waardoor hij 50 meter na de start zich op de 11e plaats bevond. Hij wist zich terug te vechten naar een 7e tijd (2.08.08) hetgeen toch nog een PR betekende. Zijn prestatie en puntenaantal op de 80 meter en speer zorgde ervoor dat hij uiteindelijk toch nog beslag wist te leggen op de 3e plaats in de einduitslag.

Foto: Dylan klaar voor zijn stoot voor de 1e plaats.

Kees Smetsers "zit" op Bali en schrijft:

We zijn nu een week op het eiland Bali en we beginnen al aardig te wennen aan het totaal andere leven hier. In de eerste week zijn we begonnen in het inmiddels druk geworden kunstenaarsdorp Ubud. Daarna zijn we door gereisd naar het dorpje Belimbing in de bergen, aan de voet van de vulkaan Batukaru. Daar was geen enkele toerist te bekennen en konden we genieten van de spiegelende rijstvelden en de volmaakte rust.

Eergisteren heeft onze Nederlands sprekende Balinese chauffeur Ketut ons naar Pemuteran gebracht, in het noordwesten van Bali. Daar logeren we in een mooie bungalow aan een stille baai, waar ook bijna geen toeristen te bekennen zijn.

Hier ga ik elke morgen tussen 6 en 7 uur een stukje rennen over het strand, dus vanmorgen ook. Toen ik het strand op liep, kwam de zon net boven de horizon en begon ze een palet van kleuren uit te strooien over de blauwe hemel boven mij. Ik rende in een rustig tempo en hoorde onder mijn hardloopschoenen alleen maar het geluid van knisperende van de schelpjes, die vannacht door de zee waren uitgestrooid over het strand. Op zee kwamen de eerste catamarans met vissers terug van de nachtelijke visvangst. Langzaam gleden de bootjes door het volledig stille water. Het was al 25 graden, maar het voelde toch nog koel aan. Een Balinese man maakte op mijn verzoek een foto van mij in mijn Atletiek Oirschot shirt, anders geloven ze thuis niet dat ik hier ga rennen. Wat ben ik blij dat ik Indonesisch heb geleerd. Dat komt mij vaak van pas.

Rennen hier op Bali valt niet mee want het is warm en het losse zand maakt het lopen zwaar. Antoinet Hems heeft vorig jaar hier ook elke dag met mij gerend toen ze hier was om haar zoon Guus op te zoeken. Ze weet dus wat voor een super gevoel het is om over het strand en door de rijstvelden te rennen. Dat gevoel wilde ik graag delen met mijn loopvrienden van Atletiek Oirschot. Daarom heb ik dit verhaal geschreven.

Overmorgen gaan we in het dorp Lovina Marjanne Oomen uit Oirschot opzoeken, die met haar stichting Stepping Stones Bali kinderen helpt, die een fysieke beperking hebben en daardoor niet goed kunnen lopen. Via de "ponseti methode" geven Marjanne en haar medewerkers deze kinderen een kans op een beter leven. Atletiek Oirschot en de Bali Runners helpen haar daarbij. Dat is ook een reden, waarom ik dit verhaal heb geschreven.

Kees Smetsers

René van de Ven schrijft:

Was het maar zo'n weer net als afgelopen woensdag... Die zin is vaak uitgesproken deze koude, gure dag in Gouda. Wind, kou en bij vlagen fikse hagelbuien maakten het een stuk minder aangenaam dan de 17 graden die woensdag werd aangetikt, maar ja, daarop heb je nou eenmaal geen invloed...

De sfeer was er nauwelijks minder om bij alle deelnemers, waaronder van AV Oirschot Stijn van Beers en Matthijs van den Heuvel bij de Mannen Senioren en René van de Ven bij de Mannen Masters 40. Supporter Laura de Hoon, partner van René, maakte het kwartet vol. Op het programma: een werpvijfkamp, bestaande uit de traditionele drie werpnummers (kogel, discus, speer) aangevuld met het kogelslingeren en het gewichtwerpen (zie foto: een korte ketting met een kogel eraan van liefst 15,88 kilo voor onze deelnemers). Voor elk onderdeel scoor je punten en degene met de meeste punten wint, al ging het vandaag bij deze losse wedstrijd niet om het winnen maar om het jezelf verbeteren.

Dat lukte veel deelnemers, en zo ook onze drie heren. Voor Matthijs was het zijn eerste keer en hij behaalde dus op het kogelslingeren, het gewichtwerpen en de vijfkamp direct een persoonlijk record. Zijn discus kwam niet helemaal uit de verf, maar speer zat eveneens dicht tegen zijn PR. Stijn was zeer goed op weg, onder meer met een PR bij discus, maar schoof helaas bij speer door de ijsvloer van hagel weg bij het inwerpen, waarbij hij last kreeg van enkel en knie. Hij kon de vijfkamp afmaken, maar met een licht van pijn vertrokken gezicht en hij hield het dan ook na één poging bij het laatste onderdeel (gewichtwerpen) voor gezien. Balen, hopelijk volgt een snel herstel. René is net bij de M40 categorie en kan dus weer op jacht naar clubrecords. Dat gebeurde ook, want hij verbeterde of vestigde clubrecords op alle onderdelen behalve het discuswerpen. Dat vond plaats net na een hagelbui van 20 minuten en in een spekgladde ring koos hij na twee ongeldige pogingen voor een laatste worp 'op safe' waardoor hij ruim onder zijn PR bleef.

Het was een lange dag, we waren weg van acht tot acht, maar hebben de dag afgesloten met een proost op de prestaties en goede gesprekken. Op naar de volgende!

Foto (René van de Ven): Matthijs bij gewichtwerpen

En dat bleek ook afgelopen zondag weer zo te zijn. Welgeteld 314 mensen meldden zich bij het clublokaal van Atletiek Oirschot en die soepwandelaars kregen dit keer meer waar (lees: wandelkilometers) voor hun geld dan anders. Want zowel de wandelafstand van de lange als de korte route was iets groter dan gebruikelijk. Wellicht was het beter geweest om de lekkere, goedgevulde bruine bonensoep voorafgaand aan de wandeling te nuttigen, want extra voortstuwing was op de tankbanen en het losse zand van de Oirschotse Heide misschien wel welkom. Op ’s-Heerenvijvers is het ook altijd fijn wandelen, zeker met al het ontluikende groen, maar op deze zondag nog steeds met erg natte gedeeltes.

We willen iedereen die deze wandeling weer mede tot een succes hebben gemaakt hartelijk bedanken: Atletiek Oirschot (op 14 april start daar weer een hardloopcursus) waar gestart werd, de bioboerderij van Kees Scheepens (met de Duke of Berkshire-varkens en de Duke of Angus-runderen) waar de koffiepauze was, Chris Hoeven die zijn (leegstaande) huis beschikbaar stelde voor het consumeren van de soep. En natuurlijk alle vrijwilligers die met hun enthousiasme alles gestroomlijnd lieten verlopen.

Dit was helaas, helaas, helaas alweer de laatste wandeling van dit soepwandelseizoen. Ondanks het overvloedige water, tijdens sommige wandelingen van boven, maar bijna alle keren zeker ook aan de onderzijde, viel de opkomst zeker niet tegen en daarmee de opbrengst voor de goede doelen ook niet. Zowel Bijna Thuis Huis Oirschot als Running Team Oirschot mogen een cheque van ieder €5200,= tegemoet zien. En daarom natuurlijk, ook namens die goede doelen, zeker ook een welgemeend dankjewel aan jullie, de soepwandelaars

Over ongeveer een half jaar hopen we jullie te kunnen berichten dat er in oktober weer een soepwandeling aan zit te komen. Maar eerst hebben we op zaterdag 1 juni nog de LevensLoop, HET wandelevenement in Oirschot. Kijk daarvoor op www.levensloopbos.nl of op Facebook LevensLoop. Woensdag 20 maart is er om 19.30 uur een info-avond in de kantine van Oirschot Vooruit.

Bedankt allemaal en tot ziens in oktober 2024

Hans Mutsaers en Frans van Bommel

Namens alle Bali Runners wil ik jullie graag hartelijk bedanken voor jullie bijdrage als deelnemer of vrijwilliger aan de Groene Woud Lente Trail, die een van de meest succesvolle ooit is geworden. Meer dan 400 deelnemers, zie de tabel hieronder!

Wandelaars en hardlopers, die zonder uitzondering heel enthousiast waren en dat ook lieten blijken. En 37 deelnemers van Atletiek Oirschot, veruit het meeste van alle verenigingen die deelnemers leverden aan deze Groene Woud Lente Trail. De Bali Runners zijn heel blij met de samenwerking met Atletiek Oirschot, want zonder deze samenwerking zou de Groene Woud Lente Trail er anders uit hebben gezien.

Natuurlijk is niet alles goed gegaan. Daarom zouden de Bali Runners het op prijs stellen als de deelnemers en vrijwilligers van Atletiek Oirschot verbeterpunten aandragen, die bij de evaluatie besproken kunnen worden. We kregen al enkele opmerkingen binnen die bij de evaluatie besproken worden. Stuur je aandachtspunten naar Kees Smetsers

De opbrengst van de trail van dit jaar is voldoende om weer een aantal Indonesische kinderen, die een fysieke beperking hebben en daardoor nooit goed hebben kunnen lopen, een kans op een betere toekomst te geven. Dat maakt het succes van deze Groene Woud Lente Trail, waaraan jullie zo'n grote bijdrage hebben geleverd, alleen maar mooier.

De Bali Runners spreken de wens uit dat Atletiek Oirschot en de Bali Runners ook volgend jaar weer op dezelfde manier (met verbeterpunten) kunnen samenwerken. Volgend jaar zal de Groene Woud Lente Trail waarschijnlijk op zondag 9 maart 2025 worden gehouden in het natuurgebied Kampina. De Bali Runners hopen dat er dan weer heel veel leden van Atletiek Oirschot zullen meedoen.

In het FOTOBOEK staan 3 reportages, een van de finish (Antoinet Hems), een met veel wandelaars (Piet en Ellie van Oirschot) en een van onderweg (Ad van Zelst). Overige ingezonden foto's (bedankt allemaal!) vind je in het FOTOBOEK bij "Van alles wat in 2024"

Kees Smetsers

Afgelopen week overleed plotseling ons lid Jan Bullens. Hij was bevriend met Jan Kemps, die hier schrijft:

Jan was een rustige en aimabele man die altijd oog had voor zijn medemens. Hij genoot op zijn manier van het leven en hield daarbij van een goed gesprek of zeg maar een potje buurten.

Sporten was niet echt een onderdeel van het leven van Jan. Pas op latere leeftijd bestond het sporten voor Jan uit jaarlijks een week skiën. En daarbij sloeg hij de apres-ski zeker niet over.

Pas na zijn pensionering kreeg Jan meer aandacht voor sporten. Hij sloot zich aan bij de woensdagmorgengroep Bewegen voor Ouderen. En wat eerder nog nooit was gebeurd: Jan werd lid van een sportvereniging, namelijk Atletiek Oirschot. Nadat hij niet meer kon meedoen bij het Bewegen voor Ouderen kwam hij op woensdagochtend toch naar de club om met de mede-sporters een praatje te maken en een kopje koffie te drinken.

De uitvaart is op donderdag 14 maart om 10.30 uur in de basiliek.

Foto: Jan en Wilma Bullens met Jan en Jeanne Kemps op wintersport. 

Naar ons nu pas bekend werd overleed op 26 februari ons wandellid Gerrie van Zeeland. Door haar slepende ziekte hebben we Gerrie al lang niet meer gezien, maar ze bleef toch lid. Velen zullen haar ook kennen van haar werk achter de kassa van de C1000, later Jumbo Supermarkt in Oirschot. Gerrie werd 71 jaar.

Een verslag van Kees Smetsers:

De natuur om ons heen is de perfecte plek om de dagelijkse zorgen te vergeten en je hoofd leeg te maken. Een mens kan echt gelukkig worden als het groen van de bomen, struiken en planten ontwaakt uit de winterslaap. De deelnemers van de Groene Woud Lente Trail zullen dat gevoel dit jaar zeker hebben gehad. Na maanden van regen en grijze lucht was de lente op zondag 10 maart overal voelbaar. Toen de eerste wandelaars en hardlopers na ongeveer 5 kilometer bij de eerste waterpost kwamen, regende het al enthousiaste complimenten over de omgeving en de manier waarop het parcours was uitgezet. In de kilometers, die daarna volgden, werd dat alleen maar meer.

De deelnemers renden over bospaden en door weilanden, die hier en daar nog nat waren, maar dat deerde hen niet. De Mortelen is het leefgebied van de boomkikker en het is echt een uniek gebied, dat er nog steeds uitziet zoals Brabant er vroeger uitzag. Voor veel wandelaars en hardlopers zal het op deze dag een reis terug in de tijd zijn geweest. Het was geen makkelijk parcours, wat op sommige plaatsen uitdagend en moeilijk te belopen was, maar bij de finish waren alle deelnemers razend enthousiast. Elia, Karin en Antoinet, die in de frisse oostenwind de medailles uitreikten, werden constant verwarmd door de welgemeende complimenten. 

Wat de deelnemers allemaal heel mooi vonden, dat waren de mooie borden met spreuken, die door het creatieve brein van Henk van Gerven gemaakt waren en een heel mooi plekje in de groene weilanden en bossen hadden gekregen. Er was één bord bij met een foto van orthopedisch chirurg Huub van der Heide, met een van de door hem geopereerde kinderen. Een eerbetoon aan een prachtig mens, die al jarenlang de kinderen in Indonesië heeft geopereerd. De opbrengst van deze trail was ook deze keer weer voor deze kinderen, die een fysieke loopbeperking hebben en daardoor nooit goed hebben kunnen lopen.

De borden met de spreuken pasten perfect bij deze dag, waarop alles was zoals het moest zijn. Er waren veel mensen, die aan dit wandel- en loopfeest een bijdrage hebben geleverd. In dat opzicht moeten zeker de eigenaar en de medewerkers van Hoeve 1827 worden genoemd, die ervoor zorgden dat alle deelnemers na de finish een heerlijke uitsmijter kregen. Zij zorgden er ook voor dat er na afloop op het terras en binnen in Hoeve 1827 een superfijne sfeer was. 

De deelnemers en vrijwilligers konden echt nagenieten van dit mooie evenement, dat geslaagd genoemd kan worden. In dat opzicht is een woord van dank ook op zijn plaats aan het Brabants Landschap, dat toestemming voor deze trail heeft gegeven en alle sponsoren en de mensen van de EHBO. Mede door hen zal deze Groene Woud Lente Trail de geschiedenis ingaan als een trail met een superfijne sfeer en een onverwacht groot aantal deelnemers. 

De organisatoren, zijnde Atletiek Oirschot (die met 37 deelnemers de grootste deelnemende vereniging was) en de Bali Runners, willen graag iedereen bedanken die aan deze trail een bijdrage heeft geleverd, ook degenen die niet in dit verslag zijn genoemd. 

Volgend jaar wordt de Groene Woud Lente Trail waarschijnlijk georganiseerd in het natuurgebied Kampina en dan zullen zeker veel deelnemers terugkeren, dat hebben ze vandaag al beloofd. Dat is een heel mooi vooruitzicht.

Foto: Anita Cornelissen

In het FOTOBOEK staan 3 reportages, een van de finish (Antoinet Hems), een met veel wandelaars (Piet en Ellie van Oirschot) en een van onderweg (Ad van Zelst). Overige ingezonden foto's (bedankt allemaal!) vind je in het FOTOBOEK bij "Van alles wat in 2024"

Het waren voornamelijk jeugdleden die meededen aan de Indoor De Kemmer. Het was voor de derde keer dat we die organiseerden samen met AV Generaal Michaelis uit Best. Van onze club waren er 21 deelnemers.

Ze gingen weer fanatiek te keer! Er werden in alle categorieën maar liefst 62 pr's en 10 clubrecords verbeterd of geëvenaard. Kijk maar eens bij de UITSLAGEN voor de resultaten. En er staat een mooie fotoreportage in het FOTOBOEK!

Vandaag waren de Clubkampioenschappen Cross. Vanwege de overvloedige regen was het veld te nat om te lopen en bovendien stond de toegang tot het Kemmerbos onder water. Besloten werd om de start en finish te verplaatsen naar het bos, vlakbij het bultje. Onze cross-specialist Martien van de Ven werd erbij gehaald, want er moest ook een nieuw parcours worden gemaakt. Er daar was hij zeer goed in geslaagd, het was technisch lastig en uitdagend, met veel bochten over ruw terrein. Een echt crossparcours dat door de lopers goed werd ontvangen.

Om 10 uur gingen de volwassenen van start, 21 mannen, 20 vrouwen. De strijd om de eerste plaats was niet spannend, Roland van Loon nam al gauw de kop en stond die niet meer af. Hij werd voor de tiende keer clubkampioen cross. Bij de finish was de onderlinge afstand tussen de nummers 1, 2 en 3 meer dan een minuut. Opmerkelijk was de prestatie van Martien van de Ven, met 75 jaar een van de oudste deelnemers kwam hij als 5e binnen.

Bij de vrouwen won Joan van Heerebeek. Ook hier met een ruime voorsprong op de nummers 2 en 3 Ria Pijnenburg en Antoinet Hems.

Het mooiste zijn altijd de jeugdwedstrijden. Er gingen 8 jongens en 11 meisjes van start. De eindsprint tussen Niels van Vroenhoven (JPA / U12, maar geen lid dus gastdeelname) en Roel van de Ven (JPB / U10) was adembenemend, Niels won met een haardikte verschil. Ook de sprint tussen Niek van Vroenhovern en Juul Paridaans was mooi om te zien.

Bij de prijsuitreiking waren er bloemen voor Nicky van Vroenhoven en Jan Manders. Zij namen afscheid van de wedstrijdcommissie. Wie volgt hen op?

De resultaten staan bij de UITSLAGEN en in het FOTOBOEK staan de foto's.

Foto: de clubkampioenen 2024 Roland en Joan.

Er zijn weer enkele clubrecords gesneuveld! Op 25 februari was Dylan Wichman bij de NK Indoor junioren in Apeldoorn. Daar wist hij de al op zijn naam staande clubrecords op de 60 m horden en de 60 m sprint te verbeteren. Het was de eerste grote wedstijd na een langdurige hamstringblessure, dus was er bij Dylan wel wat spanning. Op het eerste onderdeel (60 meter horden) liep Dylan 9.53 sec. Dit was niet voldoende voor de halve finale maar wel een PR en tevens een verbetering van zijn oude clubrecord (was 9.92). De 60 meter sprint was met een tijd van 7.92 goed voor de halve finale en ook hier een verbetering van zijn PR en zijn eigen clubrecord (was 8.10). Het laatste onderdeel was kogelstoten. Hier lukte het Dylan niet zijn PR (11,12) te evenaren, maar met een stoot van 10,85 was hij toch tevreden. Op 9 maart hoopt Dylan deze afstand op onze eigen indoorwedstrijd in de Kemmer te verbeteren.

Kijk bij de UITSLAGEN voor de resultaten.

Op 3 maart liep Evert van Veldhuizen de 30 km van de Achtkastelenloop in Vorden. Hij verbeterde de tot nu toe beste tijd bij de M55 uit 2007 (Ad van Heerbeek) met maar liefst 18 minuten. Het staat nu op 2:05:36 uur bruto. Omdat de 30 km geen officiële afstand is noemen we het een BP (Beste Prestatie).

Foto: Dylan was er zondag ook weer bij: snelste junior bij de Clubkampioenschappen Cross.