Onder zonnige omstandigheden werd vandaag de oriëntatieloop gehouden in het natuurgebied Sint Martensberg, Oostelbeersche heide. Er kwamen 84 deelnemers op af, waarvan 30 clubleden. Martijn van de Ven en Maureen de Bresser waren het snelst binnen bij de lange afstand, maar omdat ze geen lid zijn werden René en Joost tot winnaars uitgeroepen.
Bij de korte afstand waren het Tim van Luijtelaar en zijn vader die het snelst foutloos het parcours afwerkten.
Foto (Ad van Zelst): René en Joost stormen over de finish. Meer foto’s in het FOTOBOEK.
Hier een verslag van deelnemer en oudlid Martijn van de Ven:
24 maart 2019. Mijn jaarlijkse hardloop hoogtepunt staat weer op het programma: de oriëntatieloop van Atletiek Oirschot.
Deze oriëntatieloop is de enige reden dat ik omstreeks december voor enkele maanden mijn hardloopschoenen onder bindt. Ook dit jaar heb ik er enkele duurloopjes opzitten, zodat de spieren in ieder geval weer weten wat hardlopen is.
Mijn vaste oriëntatie-maat zit tegenwoordig enkel nog op de wielrenfiets en ook zijn plaatsvervanger moet dit jaar verstek laten gaan. In extremis vind ik toch nog een partner, te weten Maureen. Zij zou eigenlijk met René lopen, maar hij blesseerde zich enkele dagen eerder tijdens het hordelopen, met als gevolg dat Maureen een nieuwe kaartlezer zocht… en dus ook vond. Overigens valt uiteindelijk de blessure van René mee en blijkt hij in staat de lange afstand te lopen met een snel gevonden nieuwe partner. De horde ligt naar ’t schijnt nog altijd in het ziekenhuis…
Afijn, de oriëntatieloop. De dag begint weinig hoopgevend. Ik ben zeer ruim op tijd en parkeer mijn wagen in, naar wat ik dacht, het 2e zandpad links. Na ruim 20 minuten wachten en nog altijd niemand te hebben gezien, besluit ik een zandpad eerder in te rijden. Daar is het ondertussen hartstikke druk… Ik stond in het 3e zandpad… Deze desoriëntatie zet helaas nog even door. Bij post 1 schat ik direct de afstanden op de kaart niet helemaal goed in. Hier verspelen we meteen een kleine 2 minuten.
De posten daarna verlopen gelukkig vlekkeloos. Overal lopen we er direct op. De grootste uitdaging onderweg blijkt vooral het bewaren van evenwicht. Kaartlezen en tegelijkertijd rennen valt niet altijd mee. Voor Maureen blijkt enkel rennen al lastig genoeg. Zij presteert het namelijk om tot 3 keer toe onderuit te gaan…
Tot en met post 14 vliegen we door het bos. Dan ineens heb ik een vlaag van verstandsverbijstering… Ik oriënteer helemaal verkeerd en plotseling zoeken we in een dicht bos naar een post die op de hei moet staan… We maken rechtsomkeer en ik heroriënteer mij. Zeker 5 zinloze minuten later en liefst 400 meter verwijderd van waar we moeten zijn, herpakken we ons. Flink geïrriteerd jagen we de resterende 5 posten er door heen. Zelfs Maureen vindt dat we voldoende tijd hebben verdaan en maakt geen schwalbes meer.
1 uur en 7 minuten na onze start en bijna 10 km later finishen we. Aardig kapot, maar al snel voldaan als blijkt dat we de snelste tijd tot dat moment hebben neergezet. Geen toptijd dankzij post 15, al zal het zeker voldoende zijn voor een 2e plaats. Enkel René is nog onderweg en kan onze tijd verbeteren. 15 minuten later is ook die spanning weg en zegevieren we glorieus!
Na de zeer officiële ceremonie protocolaire wandel ik met dochterlief Isabelle, ons pa, René en Roel nog een deel van de korte route. De kids vinden het speurwerk prachtig en samen vinden we alle posten. Kortom, een zeer geslaagde editie!