Vandaag organiseerden we voor de eerste keer in onze geschiedenis indoorwedstrijden. Ze vonden plaats in Sportcentrum de Kemmer en waren voor onze jeugdleden. Ook waren jeugdleden van GM uit Best uitgenodigd.
Er was veel werk aan voorafgegaan. Niet alleen moest een programma worden opgesteld, maar ook alle benodigde materialen werden van ons veld naar de sporthal overgebracht. Horden, de door René gemaakte kogelring, startblokken, hoogspringinstallatie en de kolossale hoogspringmat. Ook moesten er lijnen worden gelegd voor de hardlooponderdelen.
Maar daarna was het feest! De verschillende onderdelen konden met hulp van vrijwilligers – meestal ouders – vlot worden afgewerkt. Er was spanning en plezier, met op het einde een medaille voor alle deelnemers.
Hier het verslag van René van de Ven:
Liefst 18 clubrecords en ongetwijfeld een nog veel hoger aantal persoonlijke records leverde onze eerste zelf georganiseerde indoorwedstrijd op. Op dat vlak een enorm succes. De organisatie was niet altijd even gemakkelijk, zeker niet in deze corona-tijden, waardoor we in de laatste week plots wel 20 deelnemers zagen wegvallen. Om die reden werd op het laatste moment besloten toch enkele deelnemers van buiten de vereniging uit te nodigen. Immers, de wedstrijd ging toch door en waarom dan niet met zoveel mogelijk deelnemers genieten van onze mooie sport? De oproep resulteerde in aanvullende deelnemers vanuit Best (GM), die ook een mooie, succesvolle sportdag hebben beleefd.
Kunnen er ook dingen beter? Jazeker, we leren hiervan en als we het volgend jaar opnieuw organiseren proberen we zoveel mogelijk verbeterpunten door te voeren. Heb je verbeterpunten of suggesties waar het beter kan, geef ze dan door aan Ingrid, Annemiek of René.
De opmaat naar deze wedstrijd was, opnieuw door de hele coronacrisis, een bijzondere. Het idee ontstond na de succesvolle Grote Clubactie, met als drijvende krachten Desirée en Digna. Een deel van de opbrengst mocht besteed worden aan deze wedstrijden. Het bestuur schaarde zich direct achter de plannen, wat een prettig gevoel gaf. Maar corona, toch weer corona. Mochten we nou wel of niet sporten? Vanaf eind december werd opnieuw de ene na de andere wedstrijd afgelast, organisaties vielen om als dominosteentjes.
Pas na de persconferentie van half januari kregen we groen licht. Er moest echter nog veel worden uitgedacht, immers hoe groot is de zaal, welke onderdelen kunnen we doen, hoe moeten we de zaal indelen, wat wordt het tijdschema, etc. etc. Ook moest worden nagekeken of we wel de benodigde materialen hadden… nee dus! Er werden een aantal indoorkogels besteld en met hulp van Martien en Harrie van de Ven maakte ik zelf een indoor kogelstootplateau dat precies voldoet aan de atletiekunie reglementen. De avond voor de wedstrijd zette ik de sprint- en hordenafstanden uit in de zaal en de locatie waar de twee sectoren voor het kogelstoten en de hoogspringmat moesten komen liggen.
Op de ochtend zelf weer vroeg naar de sporthal, waar het team van Martien van Geenen een prachtig staaltje werk leverde door de hoogspringmat van buiten naar binnen te plaatsen en alle horden te vervoeren. Het uitzetten van alle sectoren en sprintbanen bleek toch nog meer werk dan gedacht, maar pakweg een kwartier later dan gepland konden we dan toch van start. Met minder deelnemers dan we hadden gehoopt vanwege een explosieve stijging van het aantal coronagevallen onder de jeugdleden, maar zij die er wel bij konden zijn hebben er een enorm succesvolle dag van gemaakt.
Veel dank gaat uit naar de juryleden en helpende ouders! In het bijzonder de externe juryleden Leonie Ranshuysen en Harrie en Tiny van de Ven, die samen de tijdwaarneming verzorgden. Zonder jullie hulp bij het jureren en assisteren kunnen we deze evenementen niet organiseren!
Na afloop ruimden we alle materialen weer op (opnieuw veel dank aan het team van Martien van Geenen) en liepen we de zaal na om op onze knieën alle markeringstape-jes van de vloer te krabben. De sectorlinten werden weer opgerold en er werd nog een keer gedweild om het magnesiumpoeder van de vloer te schrobben, maar rond 16 uur konden we aan de bar genieten van een welverdiende (al zeg ik het zelf) versnapering. Nu ik dit verslag typ, daags nadien, kan ik nog amper lopen van de (spier)pijn, maar het was het waard. Wat een topdag! Ik hoop dat alle deelnemers er net zo van hebben genoten en dat we dit volgend jaar met succes kunnen herhalen.
De uitslagen staan hier
Foto’s gemaakt door Désirée Vasen, Sandra van Leuken en Ad van Zelst staan al in het FOTOBOEK