Een verslag van Kees Smetsers
De meeste hardlopers die aan wedstrijden meedoen hebben behoefte aan uitdagingen. Bij mij is dat ook het geval en ik word daarbij geinspireerd door clubgenoten, zoals Martien van de Ven, Evert van Veldhuizen, Nelleke van Beers, Edwin van de Ven, Léon Brands, Cees Koppen en Ad van Zelst, om maar een paar voorbeelden te noemen. Hun prestaties tijdens de wedstrijden motiveren mij om ondanks mijn leeftijd door te blijven gaan.
Voor het jaar 2023 had ik mij een aantal doelen gesteld en dat waren de kwart triatlon, de hele marathon, twaalf halve marathons en 1500 kilometers. Die doelen heb ik allemaal al in de tas zitten, maar lopen blijft voor mij zo leuk dat ik het elke dag wel zou willen doen.
De Heidetrail van Atletiek Oirschot wil ik elk jaar niet missen, want het parcours in de Oirschotse Heide is niet alleen uitdagend door het losse zand en de heuveltjes, maar ook heel mooi door de herfstkleuren. Mijn loopmaatje Antoinet was ondanks het feestje van Rowwen Héze in de Oostelbeerse Kerk toch vroeg opgestaan en daarom konden we al om 8.30 aan de start staan van de Heidetrail. We hadden geluk, want we liepen precies tussen twee heftige buigebieden, die de paden van Oirschotse Heide op die dag zouden vullen met heel veel waterplassen.
Onze halve marathon was nog maar net begonnen toen ik bij kilometer 3 in een van de waterplassen hard onderuitging en mijn knie blesseerde. Het voelde niet goed, maar gelukkig had ik mijn hele marathon van dit jaar al achter de rug en daarom besloot ik om toch maar door te lopen.
Wat was het mooi onderweg! We liepen regelmatig onder een dak van prachtig gekleurde herfstbladeren en het zonnetje maakte de omgeving zo nu en dan nog mooier. Lopen in de Oirschotse Heide is zó relaxt, wat een geluk dat wij dat natuurgebied zo dichtbij hebben. De kilometers vlogen voorbij, zonder dat we er erg in hadden. Onderweg kwamen Edwin van de Ven en Johan Koppen ons nog voorbij, die regelmatig heel bijzondere prestaties leveren en daar heb ik heel veel bewondering voor.
Het parcours was perfect uitgepijld en degenen, die daarvoor gezorgd hadden, verdienen een vet compliment. We liepen toch een keer verkeerd, maar dat kwam omdat onze aandacht even niet bij het parcours was. Toen we in de laatste kilometer waren, vonden we het eigenlijk jammer dat het al afgelopen was, zó hadden we genoten. Antoinet en ik besloten om toch maar een extra kilometer te lopen, want dan hadden we een halve marathon. Dit werd mijn dertiende van dit jaar, een ongeluksgetal, dus het was niet raar dat ik gevallen was. Uiteindelijk werden het 22 kilometer, waarvan we van elke meter genoten hadden.
Daarom willen wij de organisatie van harte bedanken voor deze mooie uren. En ook onze sponsors De Groenteboer voor het fruit en Marc Maas voor de koeken. Voor mij persoonlijk was het een Heidetrail met vallen en weer opstaan, maar dat heb ik zeker graag voor over.
Bekijk de foto’s van Ad van Zelst en Luc Kenter in het FOTOBOEK