Ad van Zelst schrijft:
De laatste jaren ben ik gevoelig voor blessures aan mijn achillespees. Maar de uitdaging die ik mezelf dit jaar stelde om 12 halve marathons te lopen en een wedstrijd in 1:55 uur kon ik niet weerstaan. Die halve marathons liep ik deels alleen (tijdens de lockdowns) en enkele met mijn loopmaatjes van de app-groep “een tandje erbij”. Dat waren mooie tochten door natuurgebieden als Kampina, Baest en de Oirschotse hei, waarbij snelheid geen rol speelde.
De halve die ik in het Paasweekend liep langs de Westerschelde zal ik nooit vergeten. Lees het verslag in het NIEUWS van 6 april. Ondanks de barre omstandigheden liep ik daar een tijd van 2:01:58 uur en dat gaf me moed voor mijn streven om in Eindhoven 1:55 te lopen. En als het daar niet lukte in Valkenswaard.
Maar toen begonnen mijn achillespezen weer te schreeuwen om aandacht. Gas terug dan maar en dat verliep goed. In augustus ging ik weer voluit. Tot ik bij een heideloop eind augustus mijn enkel verzwikte. Ik heb toen verder maar rustig aan gedaan, want de halve van Eindhoven wilde ik per se lopen, ook al omdat Valkenswaard inmiddels was afgelast.
Met weinig kilometers in de benen dus naar Eindhoven. Mijn doel had ik intussen bijgesteld naar 2 uur. In het Beursgebouw trof ik Theodôr Brands, die zijn eerste halve marathon ging lopen en ook een doel had van 2 uur. We besloten samen op te trekken. Bij de start stonden we bij de pacers van 2 uur en het leek ons wel een goed idee om daar achter te blijven hangen. Maar na een kilometer of 8 was er wat gedrang en waren we er ongemerkt voorbij gelopen. Omdat we het allebei gemakkelijk hadden, besloten we op eigen kracht door te lopen. Dat ging goed tot kilometer 14. Net voor de waterpost van Atletiek Oirschot gaf Theodôr aan dat ik maar alleen verder moest, want hij zat in een dip.
Gas erop dus. De volgende 2 kilometers waren de snelste van mijn wedstrijd en toen zakte ik in. Maar ik wist al dat ik onder 2 uur zou finishen, dus ik had daar geen probleem mee. Het enthousiaste publiek sleepte me door de laatste kilometers. Doordat ik aardig beroemd ben (of omdat mijn naam op het startnummer stond?) schreeuwden ze “Hup Ad, hup Ad, hup Ad!”. Nou, dat helpt echt wel als dat 3 kilometer in je oren tettert.
Mijn eindtijd was 1:57:30 uur netto, goed voor een derde plek bij de M70. Omdat het clubrecord bij de M75 nog open stond heb ik dat met mijn brutotijd van 2:00:07 uur ook nog ingepikt.
En Theodôr? Die kwam nog in een keurige 2:00:16 binnen. Mooie dag!