Na lang spitwerk zijn de allertijden ranglijsten weer een stukje beter bijgewerkt. Twee jaargangen zijn toegevoegd en ze zijn nu up to date tot en met 2012. Neem een kijkje via ALGEMENE INFO > RANGLIJSTEN ALLER TIJDEN. Foutje gezien? Mail naar chr_vd_ven@hotmail.com.

René van de Ven was vandaag in Dongen. Hij schrijft:

In Dongen werd een uiterst zeldzaam onderdeel afgewerkt: de masters 5-kamp (verspringen, speerwerpen, 200m, discuswerpen, 1500m). De afgelopen jaren heb ik me rot gezocht naar dit onderdeel maar geen enkele wedstrijd gevonden. Tot gisteren dus. Ik kwam er veel bekenden tegen uit de regio, zoals Jeroen Duif en Jan de Kok (van GVAC) en Jos van Vliet (AVV), maar ook buiten de regio kennen de masters onderling elkaar goed. Dat dit zeldzame onderdeel populair is, bleek wel uit deelname vanuit onder meer Alkmaar en Leeuwarden. En ook leuk om even onder de aandacht te brengen: het bleek weer eens dat atletiek een sport is voor alle leeftijden, getuige de twee 80-plussers die meededen! En denk niet "dat zal wel weinig meer zijn", want ik geef het je te doen: verspringen mannen 80+: 3.30m! En bij de dames 80+ verspringen: 3.02m!

De sfeer was heerlijk gemoedelijk in Dongen met de masters onderling. Niets dan sportiviteit en aanmoedigingen en een mooie mix aan atleten, van lopers die totaal geen kaas gegeten hadden van de werpnummers, tot werpers die al bijna wanhopig werden van het vooruitzicht van de afsluitende 1500m. Zelf had ik daar ook niet bijster veel zin in na het debacle afgelopen dinsdag, maar ja, je moet nou eenmaal als onderdeel van de meerkamp. Ik had natuurlijk mijn doel vooraf duidelijk in beeld; er stond namelijk een clubrecord uit 2001 op dit onderdeel, op naam van Rini Roefs. Daarnaast had ik het CR discuswerpen bij de M40 nog niet verbeterd in mijn eerste twee wedstrijden sinds ik ben toegetreden tot de veertigers (al sinds 1992 op naam van Adrie Jonkers met 29.52m). En Martien had er dinsdag weer een clubrecord bij gelopen (totaal nu 86) waardoor ik er weer twee achter stond op hem met 84 CR's. Genoeg op het spel dus, los van het wedstrijdplezier. 

Ik had voor mezelf een schemaatje gemaakt wat me precies tot het CR van Rini zou brengen. Dat was immers, na "heel blijven", prioriteit nummer één. Discuswerpen kan ik overal, maar het onderdeel 5-kamp is dus zeldzaam. Ik had alleen, zo bleek achteraf, het oude puntentotaal in mijn hoofd en had me dus gericht op een te hoog totaal. Hoe zit dat? Nou, kort samengevat als volgt: bij de masters wordt gewerkt met zogenaamde 'correctiefactoren'. Dat betekent eigenlijk heel simpel dat de prestatie die je behaalt wordt omgerekend naar een senioren prestatie. Op basis daarvan worden in de meerkamp punten toegekend. Hoe hoger de leeftijd, hoe groter de correctiefactor. Voorbeeld: die 3.30m van de 80-plusser is goed voor 604 punten. Mijn eigen 4.48m als veertiger levert slechts 365 punten op.

Nu terug naar dat puntentotaal van het CR van Rini. Die correctiefactoren worden eens per X-aantal jaar opnieuw vastgesteld. Dat is in 2023 voor het laatst gebeurd. Dat betekent dat de prestaties van voor die tijd moeten worden herberkend naar puntentotalen om ze te kunnen vergelijken met puntentotalen van nu. In het geval van Rini ging zijn puntentotaal daardoor omlaag. Ik had in mijn hoofd nog het oude totaal en richtte me dus daarop.

Daarvoor had ik voor mezelf als doel gesteld: 4.50m verspringen, 42.50m speer, 30.74sec op de 200m, 28.00m discus en gelet op hoe dramatisch de 1500m afgelopen dinsdag ging: 6.55 min. op de 1500m. Dat zou me brengen naar 1798 ptn, wat 1 punt meer zou zijn dan het CR (dacht ik dus).

De dag begon koud en ik voelde me tijdens het inlopen vermoeid en enigszins kortademig. Mijn enkel deed al pijn voor ik was begonnen. Pas in het 3e rondje inlopen voelde ik dat het een beetje beter ging, de pijn trok weg en het lopen ging soepeler. Hoe belangrijk de warming-up is bleek dus maar weer. Poging 1 bij ver was niets, we hadden flinke tegenwind en ik kwam totaal niet uit. Poging 2 was een stuk beter: ik kwam perfect uit op de balk en ondanks een matige landing bleek het 4.48m te zijn. Ik besloot er genoegen mee te nemen en te stoppen om mijn enkel niet verder te belasten.

Speer volgde en dat is natuurlijk mijn favoriete onderdeel. In poging 1 was het meteen raak: 44.28m. Ruim voorbij mijn doel en zelfs nog verder dan enkele weken terug in Gouda, dus ook nog als bonus mijn eigen CR verbeterd. Ook hier besloot ik na een mislukte 2e poging geen verder risico te nemen en te stoppen. Je moet immers voorzichtig doen met je lichaam, zeker als master, zeker als je zwakke plekken hebt zoals ik met mijn enkels en ook nog drie onderdelen te gaan hebt. Ondertussen was het ook wat warmer geworden en kwam af en toe de zon door, wat geen overbodige luxe was. Toch warmden we tussen de onderdelen door binnen in het clubgebouw op. 

Voor de 200m moest er natuurlijk opnieuw ingelopen worden en het voelde gelukkig niet slecht. Wel was dit een onderdeel wat voor mij een grote onbekende was. Ik liep er 4 jaar geleden voor het laatst een en toen ging het wonderbaarlijk goed (29.05sec). Maar toen was ik ook zeker 5, zo niet meer, kilo's lichter. Ik had daarom rekening gehouden met een trage 30.74 sec in mijn schema. Dat was maar goed ook. Ik liep in de 3e serie onder meer tegen mijn wedstrijdmaat Jeroen Duif en dat bleek een leuke strijd tot de lijn, waar ik met een goede dip met 1 honderdste won: 30.78 om 30.79. Geen tijd om trots op de zijn, maar wel conform verwachting dus tevreden.

Ik zat door mijn winst bij het speerwerpen nog altijd op schema voor het puntenrecord en was eveneens blij dat ik de 200m had overleefd zonder blessure, want dat ligt bij een onderdeel dat je niet vaak doet toch altijd net iets meer op de loer.

Het discuswerpen verliep dit jaar nog niet naar wens. Sterker nog, ik kwam niet eens voorbij de 28m. Het is bij mij ook al zo lang ik atletiek doe een alles of niets onderdeel en vaker dan me lief is eindigt het in niets. Maar vandaag zat het allemaal mee en ook hier was het in de eerste poging direct raak. Ik voelde het ook meteen toen ik de discus losliet: 30.37m en dus dat 32 jaar oude CR uit de boeken en opnieuw winst op mijn schema. 

Ik berekende vlug de stand en mocht nu 7.23min lopen op de 1500 om alsnog het puntenrecord te verbeteren. Dat zou in werkelijk alle omstandigheden wel moeten lukken. Het zorgde in elk geval voor opluchting dat het record wel safe zat en daardoor begon ik ontspannen aan de warming up voor de 1500m. Het scheelt echt enorm als je kunt starten met de wetenschap dat het niet persé supergoed hoeft te gaan. Dat het gaat lukken zelfs als je helemaal kapot zou gaan en zou instorten.

Ik vertrok, ondanks het debacle van afgelopen dinsdag, op een schema van 6.48 min. De eerste 300m pakte ik al bijna 8 seconden winst. Te hard gestart zou je denken, maar dat zit er nou eenmaal in vanuit vruuger. In tegenstelling tot afgelopen dinsdag, waar ik mijn schema totaal niet kon volhouden en alleen maar verzwakte, kon ik vandaag mooi op schema blijven lopen: rondjes van 1.48 min. Ik verloor lichtjes (rondjes 1.48.5 en 1.49.5) maar ging met 5,5 seconde voorsprong op schema de laatste ronde in en kon daarin nog stevig versnellen naar 1.37 zodat ik uitkwam op 6.31.65 min. Ook bepaald geen goede tijd in zijn algemeenheid, maar voor nu was ik er uitermate tevreden mee (en bovendien sneller dan onze Roel afgelopen dinsdag, want dat kon ik eigenlijk ook niet velen). 

Zo bleek het een uitzonderlijke meerkamp. Waar ik zelf altijd zeg "er gaat altijd wel één onderdeel totaal verkeerd in een meerkamp" was daarvan deze keer geen sprake, alles ging goed en vrijwel perfect volgens de vooraf gemaakte planning. Zo maak je ze niet vaak mee, dus het is er zeker eentje om nog regelmatig aan terug te denken. 

Groeten, René

Foto uit archief

Vanavond hadden we de eerste baanwedstrijd van het seizoen. De deelnemers aan de trainingen op dinsdagavond waren door trainer Martien warm gemaakt en er was dan ook een verrassende opkomst van 14 lopers.

Na het startschot nam Edwin van de Ven meteen de benen en was niet meer te achterhalen. Een groepje met Léon Brands, Jeroen de Bie, Nicky van Vroenhoven en Corné Claassen kon lang bij elkaar blijven, maar trok de laatste ronde uit elkaar, waarbij Léon de snelste was.

Jeugdlid Roel van de Ven finishte mooi in het middenveld, met kort daarachter zijn oom Martien, die het clubrecord M75 verbeterde met 40 seconden.

Foto: Clubrecord M75 voor Martien! Meer foto's in het FOTOBOEK.

Nadat Edwin van de Ven vorige week in Rotterdam het clubrecord M35 onder de 3 uur zette, liep Evert van Veldhuizen in de Enschedese marathon een nog snellere tijd. En dan ook nog in de categorie M55! Evert stormde na 2:58:02 uur als derde M55-er over de finish, een verbetering van zijn vorige PR met 7 minuten. De brutotijd van Evert (2:58:19 uur) is ook een aanscherping van het Clubrecord M55. 

Vandaag is ons klusteam begonnen met het opbouwen van de overkapping bij ons clubgebouw. Gelukkig hebben we hiervoor de mankracht en kennis in huis. Over een paar dagen moet het klaar zijn, en dan zitten we droog!

Dit jaar had Edwin zich het doel gesteld om de marathon onder de 3 uur te lopen. Dat is nogal wat, als je beste tijd 3:08:27 uur is: meer dan 8 minuten eraf!. Na afloop van zijn laatste training voor de grote dag zei hij: "Het is erop of eronder, vanaf de start volle bak, anders lukt het niet". Een beetje riskant wel, want de kunst bij het lopen van een marathon is juist om je krachten goed te verdelen. het is wel 42,2 kilometers!

Maar het is gelukt: Na 2 uur, 58 minuten en 21 seconden passeerde Edwin glorieus de finish: iets meer dan 10 hele minuten van zijn PR en meteen een forse verbetering van het al op zijn naam staande clurecord M35 (waarvoor echter de bruto tijd geldt van 2:59:51 uur).

Ook Corné Claassen liep in Rotterdam, het was zijn tweede marathon na Eindhoven in oktober 2022. Corné had graag zijn PR verbeterd, maar dat lukt net niet, hij bleef er iets meer dan anderhalve minuut boven met 3:37:16 uur. Maar een mooie prestatie blijft het! 

Een verslag van René van de Ven

Vandaag was ik met de kids naar Zierikzee. Daar namen ze deel aan het Open Zeeuws Kampioenschap voor pupillen. Eerder deze week kwam ik tot de treurige conclusie dat er in onze regio het gehele jaar slechts 2 (!) normale wedstrijden georganiseerd worden voor pupillen. Daarmee bedoel ik dus wedstrijden met normale onderdelen, niet de Athletics Champs spelvormen. Een berichtje op Facebook in een van de vele atletiekgroepen waarvan ik lid ben zorgde voor flink wat reacties, maar de enige oplossing blijkt dus verder rijden te zijn. Zeeland was qua opties dan nog het dichtstbij, dus togen we naar Zierikzee. Titels konden ze natuurlijk niet behalen als Brabanders, maar ze konden wel een medaille winnen, zo vertelde de wedstrijdleider desgevraagd.

Niet alleen deden ze hier gewoon de normale onderdelen (plus horden, en helaas vortex i.p.v. bal maar soit), ook maakten ze er echt een kampioenschap van, met bij de sprint en horden, een kwalificatieronde en een finale. Voor die finale moest je je dus zien te plaatsen, zoals je ook op TV ziet bij de grote toernooien. De starts waren ook officieel, dus bij een valse start werden er kaarten uitgedeeld. Uiteraard volgens pupillen reglementen, dus niemand werd direct gediskwalificeerd. Wat wij niet wisten, was dat het losse onderdelen waren. Iets wat je eigenlijk bij pupillen nooit ziet. Ik vroeg me de hele dag al af waarom er geen tussenstand van de meerkamp te zien was, maar had het te druk met heen en weer rennen tussen de onderdelen van Roel en Lotte om er echt naar op zoek te gaan.

Roel (U10/JPB) presteerde naar behoren: alles degelijk, maar net niet top. En het was natuurlijk een kampioenschap, dus de concurrentie was stevig. Hij plaatste zich wel voor de finales, maar op zo'n kampioenschap net geen topdag hebben maakt meteen veel verschil. En zo eindigde hij 4e (sprint), 5e (horden), 5e (vortex werpen) en 4e (verspringen). Vier keer net naast het podium dus. Op de 1000m ging het ook nog niet zoals hij wilde, maar toch won hij nog een mooie bronzen medaille. Volgende week gaan we op jacht naar PR's!

Lotte was daarentegen "on fire"! Op alle onderdelen verpulverde ze haar staande persoonlijke records en ondanks het feit dat ze pas 6 is (en dus volgend jaar ook nog U8) pakte ze tegen meisjes van een jaar ouder toch al twee medailles! Het juichen toen de omroepster haar naam omriep als een van de meisjes die de sprint- én horden finale had bereikt was iets om nooit te vergeten. Een mooie 3e plaats op de 600m en een zilveren medaille op het vortex werpen. Na de afsluitende 600m sprak ze de woorden die elke trainer wil horen van een atleet na een loopafstand: "Ik kan helemaal niks meer". Ze was er na even rust toch weer snel van bekomen gelukkig. Apetrots mocht ze daarna haar medailles in ontvangst gaan nemen.

Volgende week gaan we weer terug naar het Zeeuwse land, dan doen we mee in Goes. Wie van onze pupillen gaat er nog meer mee? Sluit aan, wedstrijden zijn het leukste wat er is, dus doe mee!

Foto: Lotte (midden) op het onderdeel 40 meter horden